Stanisław Grzegorz Schuch

 

(1892-1982) hipolog, odtwarzał hodowlę koni w Polsce po I i II wojnie światowej.

 

Urodził się 12 marca 1892 roku w Warszawie. Był synem Adolfa Wiktora (1859-1908) inżyniera oraz kierownika warszawskiej stacji filtrów i Heleny z Malczów (1863-1941). Po ukończeniu gimnazjum studiował na Kursach Przemysłowo-Rolniczych Józefa Mikułowskiego-Pomorskiego i w Wyższej Szkole Rolniczej, którą ukończył w 1916 roku. Od wczesnej młodości fascynowały go konie. W czasie studiów zwiedził wiele stadnin w kraju i za granicą. W latach 1916-18 pracował jako inspektor Sekcji Chowu Koni Centralnego Towarzystwa Rolniczego, a w 1919 roku został inspektorem technicznym w Zarządzie Stadnin Państwowych, gdzie przyczynił się do odbudowy stadniny w Janowie Podlaskim oraz do założenia stadnin: w Racocie oraz w Kozienicach.W latach 1921-30 był zastępcą komisarza, a następnie komisarzem do spraw rewindykacji koni. Przez dwa lata pracował jako naczelnik Wydziału Hodowli Koni w Ministerstwie Rolnictwa, a następnie przeszedł do Towarzystwa Zachęty do Hodowli Koni w Polsce, gdzie m.in. zajmował się importem koni wyścigowych, stając się międzynarodowym ekspertem w dziedzinie koni wyścigowych. Dzięki sprowadzonym wówczas zwierzętom powstały potem dwie nowe polskie rasy – koń sokólski i oszmiański.

Podczas okupacji niemieckiej starał się o zabezpieczenie i zachowanie nieczynnego wówczas toru wyścigowego na Służewcu w Warszawie. Po 1945 r. zajmował się odnalezieniem rozproszonych koni wyścigowych i przygotowaniem do rozpoczęcia wyścigów konnych w Lublinie i Warszawie. Zabezpieczał konie hodowlane, organizował stadniny państwowe, zajmował się rewindykacją koni z Niemiec. Został naczelnikiem Wydziału Hodowli Koni w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych, brał również udział w organizowaniu struktury Państwowych Zakładów Hodowli Koni. Kierował hodowlą państwową aż do przejścia na emeryturę w 1960 roku. W latach 1959-72 pracował w Państwowych Torach Wyścigów Konnych m.in. jako członek komisji technicznej. Ogłosił wiele artykułów na tematy hipologiczne. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. W małżeństwie ze Stefanią z Hamanów (1890-1972) miał dwóch synów: Piotra (1918-1944) lotnika i żołnierza AK, rozstrzelanego przez Niemców i Stanisława Kazimierza (1920-1960), skrzypka. Brał czynny udział w życiu parafii Kościoła Ewangelicko-Reformowanego, w 1957 roku był Prezesem Synodu tegoż Kościoła. Zmarł 5 marca 1982 r. w Warszawie, pochowany został na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.


[Na podstawie: Polski Słownik Biograficzny, biogram S.G. Schucha autorstwa Lesława Kukawskiego; Stanisław Werner, Korzenie, Warszawa 2002]